CCP sprawdza, czy jego procedury niewykonania zobowiązania są możliwe do wyegzekwowania.

Jeżeli jednak wymogi te nie są spełnione, powiązania między poszczególnymi CCP mogą narażać je na dodatkowe ryzyko, jeżeli złożone przez nie zabezpieczenie nie jest w pełni chronione i wyłączone z masy upadłościowej lub jeżeli składki na rzecz funduszu niewykonania zobowiązania są zagrożone w przypadku niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego CCP, który otrzymuje zabezpieczenie.

sposobu traktowania względem ekspozycji z tytułu transakcji i ekspozycji z tytułu wkładów do funduszu niewykonania zobowiązania określonych, odpowiednio, w art. 306, z wyjątkiem traktowania określonego w ust. 1 lit. b) tego artykułu, oraz w art. 307;

kwotę wniesionych z góry zasobów finansowych, które ma on obowiązek – prawny lub wynikający z ustaleń umownych zawartych z uczestnikami rozliczającymi – wykorzystać na pokrycie strat poniesionych wskutek niewykonania zobowiązania przez uczestnika rozliczającego lub uczestników rozliczających przed wykorzystaniem wkładów do funduszu niewykonania zobowiązania od pozostałych uczestników rozliczających (DFCCP);

Instytucja stosuje następujący wzór do obliczania wymogu w zakresie funduszy własnych (Ki) dla ekspozycji z tytułu wniesionych przez nią z góry wkładów do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego niewykonania zobowiązania (DFi) oraz z tytułu wkładów nierzeczywistych (UCi) na rzecz takiego kontrahenta centralnego:

Jeżeli CCP nie może zdeponować instrumentów finansowych, o których mowa w art. 45, lub instrumentów finansowych wniesionych jako depozyty zabezpieczające lub składki na fundusz niewykonania zobowiązania lub wkład na poczet innych środków finansowych – zarówno w drodze przeniesienia prawa własności, jak i ustanowienia zabezpieczenia – u operatora systemu rozrachunku papierów wartościowych, który zapewnia pełną ochronę tych instrumentów, te instrumenty finansowe deponuje się w którejkolwiek z poniższych instytucji:

Zapewniające wysoki poziom bezpieczeństwa uzgodnienia dotyczące deponowania instrumentów finansowych wniesionych jako depozyty zabezpieczające lub składki na fundusz niewykonania zobowiązania lub wkład na poczet innych środków finansowych dopuszczają ponowne wykorzystanie tych instrumentów finansowych przez CCP wyłącznie w przypadku, gdy spełnione są warunki określone w art. 39 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oraz gdy celem ich ponownego wykorzystania jest dokonanie płatności, zarządzanie przypadkiem niewykonania zobowiązania przez członka rozliczającego lub wykonanie uzgodnienia interoperacyjnego.

Jeżeli wyniki testów wskazują na niewystarczające pokrycie depozytu zabezpieczającego, funduszu niewykonania zobowiązania lub innych środków finansowych, CCP zwiększa ogólne pokrycie swoich środków finansowych do akceptowalnego poziomu przed kolejnym wezwaniem do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego.

Limitów tych nie stosuje się do utrzymywanego przez CCP zabezpieczenia w części, w jakiej jego wartość przekracza minimalną wymaganą kwotę depozytów zabezpieczających, funduszu niewykonania zobowiązania lub innych środków finansowych.

oblicza ona wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wniesionego przez nią z góry wkładu do funduszu kwalifikującego się kontrahenta centralnego niewykonania zobowiązania zgodnie z podejściem określonym w art. 308

oblicza ona wymogi w zakresie funduszy własnych z tytułu wniesionego przez nią z góry wkładu do funduszu niekwalifikującego się kontrahenta centralnego niewykonania zobowiązania zgodnie z podejściem określonym w art. 309.

CCP dokonuje regularnych przeglądów modeli i parametrów przyjętych do obliczania wymogów dotyczących depozytów zabezpieczających, składek na rzecz funduszu niewykonania zobowiązania, wymogów dotyczących zabezpieczenia i innych mechanizmów kontroli ryzyka.

„wniesiony z góry wkład do funduszu kontrahenta centralnego niewykonania zobowiązania” oznacza wkład wniesiony przez instytucję do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania;

„fundusz niewykonania zobowiązania” oznacza fundusz ustanowiony przez kontrahenta centralnego zgodnie z art. 42 rozporządzenia (UE) 648/2012 i wykorzystywany zgodnie z art. 45 tego rozporządzenia;

Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ dotyczą wymogów organizacyjnych, w tym prowadzenia dokumentacji i zapewnienia ciągłości działania, oraz wymogów ostrożnościowych, w tym dotyczących depozytów zabezpieczających, funduszu niewykonania zobowiązania, środków kontroli ryzyka utraty płynności, kaskadowego pokrywania strat w przypadku niewykonania zobowiązania, zabezpieczenia, polityki inwestycyjnej, przeglądu modeli, przeprowadzania testów warunków skrajnych oraz weryfikacji historycznej.

„wniesiony z góry wkład do funduszu kontrahenta centralnego na wypadek niewykonania zobowiązania” oznacza wkład wniesiony przez instytucję do funduszu kontrahenta centralnego niewykonania zobowiązania;

Wszystkie instrumenty finansowe, dla których wysokość depozytu zabezpieczającego ustalana jest na poziomie portfela, objęte są tym samym funduszem niewykonania zobowiązania.

Procedury niewykonania zobowiązania

W przypadku gdy właściwy organ uzna, że powody, o których mowa w akapicie pierwszym, są uzasadnione, może zezwolić instytucjom w swoim państwie członkowskim na stosowanie podejścia określonego w art. 310 do ich ekspozycji z tytułu transakcji z tym kontrahentem centralnym i wynikających z wkładów do funduszu tego kontrahenta niewykonania zobowiązania.

Na zasadzie odstępstwa, jeżeli CCP potrafi z wyprzedzeniem wykazać właściwemu organowi oraz swoim członkom rozliczającym sposób podziału potencjalnych strat między różne fundusze na wypadek niewykonania zobowiązania oraz ustanowi wymagane przepisy w swoim regulaminie, wysokość depozytu zabezpieczającego może być ustalana na poziomie portfela w odniesieniu do instrumentów finansowych objętych różnymi funduszami niewykonania zobowiązania.